Federica Fina is jong, briljant en enthousiast over haar werk. Ze beheert de communicatie en marketing van Cantine Fina, opgericht door haar vader Bruno in 2005. Samen met haar broers, Marco en Sergio, staat ze haar vader bij in deze wijnbusiness die uniek is in het Siciliaanse landschap.
Hallo Federica, kun je ons iets vertellen over de geschiedenis van Cantine Fina?
Cantine Fina werd in 2005 opgericht door mijn vader Bruno, al meer dan 40 jaar oenoloog, die erin slaagde zijn droom te verwezenlijken. Het grote geluk van mijn vader was om Giacomo Tachis te ontmoeten, een van de beroemdste Italiaanse oenologen ter wereld met wie hij meer dan 20 jaar heeft samengewerkt. In die tijd was mijn vader een jonge wijnmaker en een "spons" wat wijnmaken betrof. Zeker naast zo'n belangrijke figuur in de wereld van het wijnmaken. Het was in die tijd dat het idee ontstond om zijn eigen wijnbedrijf op te richten.
Mijn moeder dwong vader constant om deze grote stap te zetten. Mijn broers en ik hebben het hele proces doorlopen en we voelden ons vanaf het begin betrokken bij dit project. De grote vaardigheid van mijn vader was deze grote passie van hem over te dragen.
Vandaag werken mijn broers en ik samen met onze vader. Marco, de oudste, zorgt voor het administratieve en commerciële gedeelte en de leiding van het bedrijf. Sergio is oenoloog en vaders rechterhand op technisch gebied. Ik verzorg zowel de marketing en communicatie als het wijntoerisme. Dat laatste vind ik het mooiste deel van mijn werk, omdat je wijnliefhebbers kunt ontmoeten en hen welkom kunt heten in de kelder om ons verhaal te vertellen, waar ik nooit genoeg van zal krijgen.
Federica, hoe ben je in het bedrijf gekomen?
Toen het wijnhuis geboren werd, heb ik meteen gezegd dat ik graag mijn bijdrage wilde leveren aan de groei ervan. Na de middelbare school besloot ik Marketing en Communicatie te gaan studeren in Rome. In 2014, na mijn afstuderen, keerde ik terug naar Marsala en begon ik de eerste stappen in de kelder te zetten. Ik kon geen goed gedefinieerd traject creëren, dus besloot ik mijn ervaring uit de realiteit te volgen. Ik heb stage gelopen in Londen bij een telecommunicatiebedrijf. De keuze viel ook op Londen om de kans te krijgen mijn kennis van de Engelse taal te verbeteren. Na de ervaring in Londen keerde ik terug naar huis en begon ik met communicatie via sociale media en evenementen. In 2015 openden we een nieuw gebouw, naast de wijnmakerij, volledig gewijd aan het wijntoerisme.
De wijntoerisme-activiteit is zeker de meest effectieve methode om wijn te benaderen, geldig voor liefhebbers, maar ook voor degenen die voor het eerst kennismaken met wijn. Het is een manier om mensen over het wijnmaken te informeren. Het is een manier om de emoties in een glas wijn te ontdekken.
Momenteel ligt de klemtoon meer op inheemse wijnstokken, zoals Grillo en Nero d'Avola. Je hebt besloten om je ook op internationale wijnstokken te richten, hoe is dit idee ontstaan?
Ondertussen mogen inheemse wijnen als Nero d'Avola, Grillo, Perricone en Zibibbo niet ontbreken in ons aanbod. We kunnen onszelf omschrijven als een "paradoxaal" bedrijf omdat we met verschillende internationale druivenrassen werken.
Eind de jaren 80 werd er veel geëxperimenteerd door mijn vader die toen als oenoloog de leiding had over de experimentele kelder van het Regionaal Instituut voor Wijn- en Wijnbouw. In die jaren werd Siciliaanse wijn nog beschouwd als een mengwijn. De toenmalige president van het Instituut organiseerde deze experimentele studie om te begrijpen wat de toekomst voor de Siciliaanse wijn was. Internationale variëteiten werden over het hele Siciliaanse grondgebied geplant en vervolgens werden de resultaten bestudeerd in de experimentele kelder. Die studie markeerde het historische keerpunt voor Siciliaanse wijn, want de resultaten waren duidelijk. We konden nu beginnen praten over Sicilië als een continent voor wijnbereiding, een land waar je kleine terroirs kunt vinden voor elk type variëteit.
Een gevolg van dit alles is ook dat wij in 2009 de eerste Siciliaanse Traminer presenteerden, geplant in Erice op 550 meter boven de zeespiegel.
De Traminer is jullie speerpunt, evenals de Sauvignon Blanc of de Caro Maestro, een eerbetoon van je vader aan zijn wijnmeester Giacomo Tachis, een Bordeaux blend van Cabernet, Merlot en Petit Verdot. Kun je ons iets meer vertellen?
Ons iconische label is de "Kikè" gemaakt voor 90% Traminer en 10% Sauvignon Blanc. Het is een opdracht die mijn vader aan mij heeft gedaan. Je moet weten dat ze me als kind Kiketta noemden en om het in te korten noemden ze me Kikè.
Il Caro Maestro is de eerste wijn geproduceerd door Cantine Fina: een Bordeaux-melange van 70% Cabernet Sauvignon, 25% Merlot en 5% Petit Verdot. Deze wijn is een eerbetoon van vader aan zijn leraar Tachis,
Dan hebben we Mammarì, een 100% Sauvignon Blanc, opgedragen aan moeder Mariella, die samen met vader hun wijndromen realiseerden.
Kebrilla is onze Grillo, een wijn die voor de stad Marsala een vlag is omdat van oudsher deze variëteit wordt gebruikt om Marsala-wijn te maken. We produceren het door een klein percentage in hout te vergisten, ongeveer 15% van de most en de rest in staal. De keuze van mijn vader was om de druiven in twee zeer verschillende gebieden te produceren: 50% van de druiven bevindt zich boven zeeniveau voor de zoutpannen; de overige 50% bevindt zich in de heuvels. In het glas voel je een zeer minerale wijn, maar tegelijkertijd zeer uitgebalanceerd tussen smaak, zuurgraad en frisheid, wat hem tot een zeer veelzijdig maakt.
De laatste tijd is er een nieuwe prestigieuze prijs voor de Fina di Marsala-wijnhuizen. De Mammarì-fles, Sauvignon Blanc 100%, won de Grand Gold Medal op de Città del Vino International Competition.
We zijn erg trots op deze erkenning. Mijn vader concentreert zich sterk op Sauvignon Blanc, wat zeker een van de moeilijkste wijnen is om te produceren, omdat er al een hoog risico op oxidatie op de plant bestaat en daarom is de timing van het oogsten cruciaal. In Nieuw-Zeeland is er een legende die zegt dat je om een goede Sauvignon Blanc te maken in de wijngaard moet slapen om de dag van de oogst niet te missen.
In Europa is het bedrijf bijna overal aanwezig, met een uitstekende dekking in Duitsland en Zwitserland, zonder de groei in de VS te vergeten. Hoe worden uw verkopen verdeeld en wat waarderen buitenlandse klanten het meest?
We wenden ons tot de horecamarkt, onze kernactiviteit is zeker Italië met een commercieel directeur die een reeks agenten aanstuurt die over het hele land verspreid zijn. Door de jaren heen zijn we ondersteund door een exportmanager die echt het keerpunt van de wijnmakerij in het buitenland heeft gemarkeerd. Zeker de belangrijkste markten zijn Japan en de Verenigde Staten. Ik ga twee keer per jaar naar de VS in de periode maart/april en dan richting oktober zorg ik voor het ondersteunen van verkopers en het opleiden van onze importeurs. Met hen touren we langs restaurants en (potentiële) klanten om ons merk bekend te maken.
Waarom heb je de palmboom als logo gekozen?
Het stelt een afbeelding voor dat gevonden is in de kamer van koning Roger in de Palatijnkapel in Palermo. Mijn ouders werden tijdens een reis verliefd op dit detail en dus kozen ze ervoor om het opnieuw te bekijken en het te gebruiken als het logo van de Cantine Fina.
Je kan ook een bezoek aan de kelder organiseren met een reeks proeverijen. Hoe belangrijk is het wijntoerisme voor jouw sector geworden?
Veel, het is een essentieel onderdeel van ons bedrijf. Het is één ding om wijn te drinken, iets anders is wanneer je het verhaal achter een wijnmakerij als de onze kent. Als je het eenmaal weet, krijgt de wijn een waarde in de ogen van de klant en wordt alles magischer. Deze activiteit stelt u in staat om te communiceren met de eindconsument en loyaliteitsrelaties op te bouwen die anders onmogelijk zouden zijn. We hebben veel dank aan de eindverbruiker, omdat hij veel heeft bijgedragen aan onze ontwikkeling. De consument gaf ons het succes dat we vandaag hebben. Dat is voor ons de belangrijkste "prijs".
Er zijn veel jonge mensen die de wereld en de wijncultuur benaderen, hoe verklaar je deze trend?
Ik geloof dat sociale media een centrale rol hebben gespeeld, waardoor wijn directer kan worden gecommuniceerd, waardoor het zelfs jonge mensen kan intrigeren. Ik denk niet dat het een trend van het moment is. Ik denk dat het bewustzijn en de kennis van wijn zich meer verspreiden.
Je bent door Confcommercio Sicilia uitgeroepen tot "Jonge vrouwelijke onderneemster van het jaar". Het is een geweldige erkenning, had je het verwacht?
Eigenlijk niet! Het was een erg lange selectie op basis van twee interviews. De laatste stap was het maken van een videopresentatie voor de 15 finalisten. Tijdens de prijsuitreiking ontving ik twee prijzen: één als eerste geclassificeerd als "Jonge vrouwelijke onderneemster van het jaar" en de andere als tweede geclassificeerd voor "Impresa è donna - onderneemster van het jaar". Ik deelde het podium met Annalisa Pompeo van GoEatSicilië (eerste plaats) en Arianna Campione di Kymia (derde plaats).
Kun je ons vertellen wat je doet als delegatie van de Siciliaanse Vrouwen van Wijn?
Het is een zeer motiverende teamprestatie. Ik werk samen met collega's, ook al vind ik het nog steeds moeilijk om ze zo te noemen, omdat ze de geschiedenis van de wijn op Sicilië vertegenwoordigen. Na de bijeenkomsten die we hebben, kom ik verrijkt thuis omdat ik altijd een les mee kan nemen.
Concreet houd ik me bezig met communicatie en sociale media. We zijn met drie om ze te beheren: ik, Maria Elena Leta en Maria Antonietta Pioppo. Ik ben erg blij te kunnen zeggen dat er 40 van ons deel uitmaken van de Sicilië-delegatie en 800 in heel Italië.
De pandemie heeft onze economie hard getroffen: hoe heeft de Siciliaanse wijnsector gereageerd?
We verwijzen naar de horecamarkt en met de lockdown hadden we wat problemen. We waren echter positief verrast door de feedback die we kregen van e-commerce die tijdens de pandemie enorm is gegroeid. We werken samen met enkele online winkels zoals Vivino, Vino75 en Calmewine.
Deze periode heeft ons doen inzien dat we te maken hebben met een bewuste consument die weet wat hij wil en op zoek gaat naar een specifiek label.
Bron: Luigi Cristiani